Non hai treboada capaz de por freno á emoción, non hai augacero capaz de frenar o movemento, non hai choiva que sexa quen de deter a creatividade. Fronte a enerxía infinita da danza, caia a que caia, son quincegotas.
O festival de danza na rúa da Coruña volve un ano máis para sacar dos teatros aos mellores creadores y bailaríns e achegar a emotividade e expresividade das pezas máis novidosas ao gran público nunha xornada pensada para empapar alma e espíritu de maxia.
O domingo 4 de xuño, o Castelo de San Antón transforma pedra e herba en táboas e platea para que o corpo sexa o protagonista. E se chove, pois que chova.
6ª Edición do Festival Quincegotas
Un personaxe solitario nunha viaxe rememorativa a través da memoria, das accións vividas polas mans; o tacto, a mocidade, o amor, a vida, a morte.
Álvaro Murillo
8 Km en Mula
Un feito real ocorrido a noite do 22 de xullo de 1928 serviu como inspiración a Lorca para a súa obra “Vodas de Sangue”. Un amor prohibido nunha sociedade que garda as aparencias. Unha forza instintiva que tende á unión irracional opoñéndose, sen buscalo, ao convencionalismo social. O día da súa voda unha noiva escapa co seu amante. O noivo ségueos e ten lugar o desenlace.
Cave Canem
No son ojos porque los ves, son ojos porque te miran.
NSOPLVSOPTM é unha peza próxima e íntima que se centra en explorar como mover a enerxía na escena, a proposta é non cruzar miradas. Dúas persoas inconscientemente conectadas, descobren que a súa realidade cambaléase, #ante a presenza doutros ollos, non sabendo como reaccionar ou interactuar pola ausencia da súa soidade.
Tomando como punto de partida o universo do onírico, Ollos cara dentro pretende indagar na concepción surrealista do soño; ese lugar onde os límites da lóxica, a razón, a conciencia e mesmo as convencións do gusto rompen permitindo abrir unha porta entre o mundo interior e exterior de cada individuo.
«Honest» é un fragmento pequeno da obra longa SR.W (Dobre U) no que o protagonista se mergulla a través da animación do obxecto. A lámpada é un desafío interior para atopar o lado máis belo do humano. Para iso, o obxecto cobrará vida e realizaralle unha viaxe interna polo xogo e o rexeitamento, acompañados dunha mirada fráxil, vulnerable e honesta. O artista quixo seguir investigando e contando pequenas historias coas posibilidades que ten a animación de obxectos, neste caso, a lámpada. O seu obxectivo principal é ser honesto coa súa actualidade. Un camiño de aceptación e sinceridade cun mesmo para logo mostrarse desde un lugar de apertura absoluta ao público. A motivación de darlle vida ao obxecto e xuntalo co movemento fai que cre un mundo onde une a beleza do traballo teatral de máscara xunto á de movemento.
Cia Maximiliano Sanford y Yeinner Chicas
«Vientre»
«Vientre» trata de dar espazo para que aflore a enerxía feminina. Abordamos o dual, @teniendo en cuenta os infinitos matices que existen entre ambas as enerxías complementarias. Con esta proposta queremos expor unha procura dun corpo que se transforma, usando a fisicalida como vía e canle de apertura para chegar a un corpo máis sensible. Premio ao mellor espectáculo do Certame Coreográfico do Distrito de Tetuán – Madrid 2023- Traballo seleccionado como Cia residente nos Teatros da Canle 2022
NOVA GALEGA DE DANZA
Leira
O corpo e a terra estreitan os seus lazos nun espectáculo de danza e música que nos transporta á dura beleza dos labores do campo. A muller no centro desta conexión telúrica; día e noite, xornada tras xornada repetida nunha sucesión inesgotable de estacións. O sol e a choiva, o vento xeado, crúas paisaxes de intemperie habitadas unicamente por unha coreografía humana de apeiros de labranza, de corpos que cargan e arrastran, que danzan entre os surcos arados na terra. Pero Leira é tamén a sinxela alegría do traballo feito coas mans, coa valentía do corpo a corpo. A celebración dunha Galicia intemporal e máxica.
Contacto
ARTESTUIO XESTIÓN CULTURAL
Un sitio web de WordPress.com
Diseña un sitio como este con WordPress.com
Comenzar